Po dość trudnym początku nareszcie warunki atmosferyczne poprawiły się na tyle, że na większości plantacjach widoczne są już pierwsze wschody kukurydzy.  W tym okresie zarówno kiełkujące ziarniaki jak i siewki kukurydzy mogą być uszkadzanie przez szkodniki. Walka z nimi jest dość trudna, gdyż większość z nich znajduje się poza zasięgiem wzroku plantatora, czyli w glebie. 

Opadające płatki kwiatowe z kwiatostanów rzepaku są sygnałem do wykonania ostatniego, bardzo ważnego zabiegu fungicydowego w uprawie tej rośliny. Ma on bowiem zapobiec wystąpieniu kilku groźnych chorób, które mogą spowodować straty w plonie o znaczeniu gospodarczym. 

Tak jak w zbożach ozimych największe zagrożenie spośród chwastów jednoliściennych stanowi miotła zbożowa, tak w gatunkach jarych jest nim owies głuchy. Jest groźny z kilku powodów:

• redukuje plon –10 szt./m2 obniża plon pszenicy jarej o 10%, 50 szt./m2 o 30%, a 100 szt./m2 może doprowadzić do całkowitego zagłuszenia rośliny uprawnej,
• zanieczyszcza ziarno, przez co może doprowadzić do dyskwalifikacji całej partii w skupie,
• osypuje się przed zbiorem wzbogacając tym samym glebowy bank nasion chwastów,
• może kiełkować nawet po 10 latach spoczynku i to z głębokości 20 cm.

Pomimo tego, że kwietniowe przymrozki to dość częste zjawisko w naszym kraju to niestety trwały na tyle długo, że nie były obojętne dla większości roślin uprawnych. Taka aura wywołała duży niepokój nie tylko wśród producentów buraka cukrowego, ale również kukurydzy, zwłaszcza tych, którzy zachęceni wysokimi temperaturami w pierwszej połowie kwietnia wysiali swoje odmiany.

Zapraszamy na DZIEŃ CHEMIKA! Koncert zespołu KOMBII i niepowtarzalny pokaz laserów będą zwieńczeniem tegorocznego Dnia Chemika, który odbędzie się 27 maja w Trzebieży.

Nawożenie azotem pszenicy konsumpcyjnej jest bardziej skomplikowane niż pozostałych zbóż, gdyż zastosowany azot ma nie tylko zapewnić wysoki plon, ale również odpowiednią jakość ziarna. Jak wiadomo o wielkości plonu ziarna decydują trzy główne elementy: liczba kłosów na jednostce powierzchni, liczba ziaren w kłosie oraz masa tysiąca ziaren. Powyższe elementy są ze sobą wzajemnie powiązane, dzięki temu możliwa jest częściowa rekompensacja niektórych braków np. w obsadzie kłosów przez większą liczbę ziaren w kłosie, czy ich większą masę.