Sucha zgnilizna kapustnych jest jedną z najgroźniejszych chorób występujących w rzepaku ozimym jesienią. Jej sprawcą jest grzyb Leptosphaeria maculans (stadium konidialne Phoma lingam). Pierwsze objawy chorobowe zazwyczaj pojawiają się już pod koniec września, jednak przy takiej suszy, jaka występuje na znacznym terenie naszego kraju, w niektórych rejonach możemy liczyć na późniejsze pojawienie się tej choroby.

Jeżeli chcemy uzyskać wysokie plony o dobrych parametrach jakościowych już jesienią powinniśmy zadbać o czystość naszych upraw. Oprócz zwalczania chwastów priorytetem każdego producenta zbóż powinno być utrzymanie plantacji wolnej od chorób. Zdrowe oziminy prawidłowo się rozwijają, lepiej znoszą okres spoczynku zimowego, a wczesną wiosną są mniej podatne na kolejne infekcje liści.

Aby uzyskać wysokie plony korzeni i cukru plantator buraka cukrowego powinien dążyć do optymalnego zaopatrzenia roślin w poszczególne składniki pokarmowe. Mając na uwadze, że roślina ta ma wysokie potrzeby pokarmowe i nawozowe, bardzo ważną kwestią jest nie tylko dawka i forma nawozu, ale także termin nawożenia poszczególnymi składnikami. Najlepszym terminem stosowania fosforu i potasu pod buraka cukrowego jest jesień.

W tym sezonie część plantatorów zasiała rzepak w optymalnym terminie siewu, nie czekając na poprawę warunków wilgotnościowych gleby. Niestety siew w mocno przesuszoną glebę spowodował, iż wschody były nierówne i przeciągały się w czasie. Efekt jest taki, że na jednej plantacji możemy znaleźć rośliny, które mają 5 liści, jak również i takie, które są w fazie liścieni. Jak w takich warunkach rozwoju roślin poradzić sobie z regulacją pokroju rzepaku przed zimą?

Choć w warunkach suszy zwalczanie chwastów jest znacznie utrudnione to nie możemy dopuścić do zachwaszczenia plantacji, ponieważ chwasty mają znacznie większe zdolności przystosowawcze do braku wody niż rośliny uprawne.

Potas jest jednym z ważniejszych składników pokarmowych, który decyduje o plonie i jakości uprawianych roślin. Regularne nawożenie tym pierwiastkiem wpływa na powstawanie i stabilność wtórnych minerałów ilastych w glebie, które są dość istotne w utrzymaniu wielu parametrów gleby, zwłaszcza pojemności wymiennej gleby.