Prawidłowe zaopatrzenie roślin w składniki pokarmowe w trakcie wegetacji ma znaczący wpływ na wielkość i jakość uzyskiwanych plonów. Niezbędne składniki pokarmowe ze względu na ich zawartość w suchej masie dzielimy na makroskładniki, do których należą: azot, fosfor, potas, siarka, wapń, magnez oraz mikroskładniki, do których należą: żelazo, mangan, miedź, cynk, bor, chlor i molibden. Stosowany podział ilościowy nie uwzględnia  właściwości i funkcji fizjologicznych jakie poszczególne pierwiastki pełnią w żywieniu rośli, dlatego mikroskładniki często są niedoceniane. A tymczasem biorą one udział w wielu procesach metabolicznych, wpływają na wykorzystanie pobranych makroskładników i pełnią ważną rolę w utrzymaniu prawidłowej kondycji roślin, dlatego warto lepiej poznać ich rolę.

Kluczem do sukcesu w uprawie roślin rolniczych jest zbilansowane nawożenie oparte o wyniki analiz glebowych. Obecnie, jeśli warunki to umożliwiają można jeszcze pobrać próbki gleby do analizy pH oraz zawartości fosforu, potasu i magnezu.  Poznanie zasobności gleby jest kluczowym elementem, aby ustalić i zbilansować dawki nawozów pod plantacje już założone, jak również te, które planujemy założyć wiosną.

Magnez odgrywa kluczową rolę w odżywianiu roślin. Jest jednym z najważniejszych pierwiastków dla roślin uprawnych, szczególnie dla rzepaku, buraków i zbóż, a jego niedobór może przyczynić się do zahamowania pobierania innych składników pokarmowych. A jak wiadomo, każdy składnik pokarmowy pełni w roślinie konkretne sprecyzowane funkcje i nie może być zastąpiony żadnym innym.

Łyżeczkowato, bądź lejkowato zwinięte liście rzepaku ozimego, które możemy spotkać na plantacjach oznaczają niedobór molibdenu. Pierwiastek ten jest ważny dla roślin, ponieważ zwiększa ich odporność na chłody, co jest bardzo istotne dla prawidłowego przezimowania rzepaku.

Nawozy naturalne i organiczne działają kompleksowo na glebę, podnoszą żyzność poprzez wpływ na właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne.   

Stałe nawozy naturalne, jak np. obornik, na trwałych użytkach zielonych i uprawach wieloletnich można stosować do końca listopada, jednak na gruntach ornych czas ten został skrócony o miesiąc, co w niektórych przypadkach przysparza wielu problemów. Jednak warto wiedzieć, że są od tych wytycznych pewne odstępstwa.