W dużym stopniu o potencjale plonowania kukurydzy decydują warunki wegetacji w okresie wiechowania oraz kwitnienia. Każdy czynnik stresowy występujący w dużym nasileniu w tym okresie może skutkować wykształceniem bardzo małych kolb lub ich całkowitym brakiem.
Najbardziej krytycznym okresem w całym rozwoju kukurydzy jest okres kwitnienia (2 tygodnie przed i 3 tygodnie po kwitnieniu kolb). Decyduje on o wielkości wykształconej przez roślinę kolby i o jej wypełnieniu ziarnem.
W naszych warunkach typowym czynnikiem ograniczającym plonowanie jest niedostatek opadów, ale podobne skutki mogą powodować także niedobory składników pokarmowych lub zbyt duża liczba roślin na jednostce powierzchni. Niedobór wody najbardziej uwidacznia się na kolbach, których plon jest proporcjonalny do ilości opadów w okresie wegetacji.
Kukurydza w reakcji obronnej na suszę przestaje dostarczać składniki pokarmowe do ziarniaków znajdujących się na szczycie kolby. Im dłużej roślina będzie znajdować się pod wpływem danego stresu tym większa liczba ziarniaków przestanie się rozwijać i w efekcie końcowym zasychać.
Również niebezpieczny jak brak wody w okresie wiechowania i kwitnienia jest grad. Może on całkowicie ściąć wiechy, a gdy wystąpi we wczesnych fazach wiechowania i uderzy w szypułkę wiechy może doprowadzić do jej zamierania lub wytworzenia tzw. pierzastej wiechy.
