Zarówno opóźniony termin siewu rzepaku ozimego, jak i sucha jesień obniżyła w tym sezonie presję chorób grzybowych. Na większości upraw nie odnotowano występowania suchej zgnilizny kapustnych, sporadycznie pojawiały się przypadki, gdzie zaobserwowano zagrożenie związane z występowaniem tej choroby. Miało to jednak charakter lokalny. Bardziej widoczne były objawy porażenia roślin przez mączniaka rzekomego.

Objawy na liściach

Mączniak rzekomy (Peronospora parasitica) występuje jesienią na liściach, zarówno tych najmłodszych, jak i tych starszych w postaci żółtawych plam z ciemną obwódką. Na dolnej stronie liści widoczny jest szarawobiały nalot zarodników konidialnych. W przypadku dużego porażenia pierwsze liście właściwe rzepaku mogą obumierać jesienią, z kolei starsze liście wiosną.

Mączniak atakuje też łuszczyny

Objawy występowania mączniaka można zaobserwować zarówno od wschodów rzepaku, aż do pełnej dojrzałości. Wówczas na opanowanych przez mączniaka łuszczynach można zaobserwować bladobrunatne plamy z luźnym szarym nalotem grzyba. Wraz z nasileniem stopnia infekcji łuszczyny stają się płowo – brunatne i przedwcześnie zasychają.

Zwalczanie mączniaka rzekomego

Ochrona roślin rzepaku przed mączniakiem rzekomym polega na stosowaniu prawidłowo zaprawionego materiału siewnego oraz wyborze odmian bardziej odpornych na tą chorobę. Ponadto, przyoranie resztek pożniwnych, pozostałych po zbiorze porażonych roślin krzyżowych może zminimalizować ryzyko infekcji. Jeśli jednak dojdzie do infekcji zaleca się opryskiwanie roślin zalecanymi fungicydami kontaktowymi lub systemicznymi.

„Licho nie śpi”

Część plantatorów rzepaku ozimego nie wykonała zabiegu fungicydowego jesienią, ponieważ na ich plantacjach nie istniała taka potrzeba, co nie oznacza, że patogeny chorobotwórcze odpuściły na dobre. Część z nich po prostu czeka na odpowiednie warunki, aby się ujawnić, dlatego musimy bacznie obserwować nasze plantacje, aby w porę zareagować.