Oprócz niekorzystnych warunków meteorologicznych, do strat związanych z obniżeniem wysokości i jakości plonu roślin strączkowych przyczyniają się również szkodniki. Dużym zagrożeniem dla roślin uprawnych jest mszyca grochowa. Gatunek ten żeruje na grochu, lucernie, bobiku, esparcecie, soczewicy, nostrzyku, wyce i koniczynie. Największe szkody wyrządza w lata ciepłe i umiarkowanie wilgotne.
Kolonie zakładają na pędach, kwiatach, liściach i młodych strąkach
Na plantacjach grochu może wyrządzić duże szkody. Zasiedlone organy ulegają zniekształceniu i zostaje zahamowany ich wzrost. Jeżeli występują masowo to w efekcie ich żerowania rośliny nie zawiązują strąków, dochodzi do osłabienia roślin, a w skrajnych przypadkach do obumarcia całych roślin. Osłabione rośliny są także bardziej narażone na ataki ze strony patogenów chorobotwórczych. Warto zaznaczyć iż mszyce mogą przenosić wirusa żółtej mozaiki fasoli (BYMV – Bean Yellow Mosaic Virus).
Zwalczanie wykonujemy w okresie nalotu form uskrzydlonych na plantacje po przekroczeniu progu szkodliwości
Próg ekonomicznej szkodliwości w grochu wynosi średnio 5 owadów na roślinę w fazie do 15 cm jej wysokości lub 20% opanowanych roślin przez mszycę grochową. Zwalczanie chemiczne wykonujemy preparatami zwierającymi alfa-cypermetrynę, beta-cyflutrynę, cypermetrynę i deltametrynę. W czasie kwitnienia należy stosować preparaty o krótkim okresie prewencji dla pszczół.