Każde odstępstwo od optymalnego terminu siewu rośliny uprawnej wiąże się z określonym ryzykiem. Rolnicy wysiewają pszenicę ozimą po późno schodzącym z pola buraku cukrowym nawet w połowie listopada. Decydując się na późny siew pszenicy ozimej musimy liczyć się ze spadkiem plonu. Jednak czy będzie on na tyle duży, aby rezygnować z formy oziemej i siać wiosną zboża jare?
Zwiększona norma wysiewu i dokrzewienie wiosną
Zależnie od roku siew po 10 listopada jest przyczyną utraty plonu na poziomie około 10 dt/ha. Straty te można jednak w pewien sposób zniwelować. Generalnie istnieje zasada, że im późniejszy siew, tym norma wysiewu powinna być wyższa o 5 – 15 % przyjętej normy. Zalecana ilość wysiewu w skrajnie opóźnionym terminie to nie więcej niż 450 ziaren/m2. Należy pamiętać, że pszenicę zasianą w terminie opóźnionym należy przed ruszeniem wiosennej wegetacji jak najszybciej zasilić azotem w formie saletrzanej, co pomoże dokrzewić rośliny.
Wybór odmiany i faza wejścia w spoczynek zimowy
Na rynku jest szereg przebadanych przez COBORU odmian, które doskonale sprawdzają się przy późnym siewie (więcej na www.coboru.pl). Muszą to być odmiany o wysokiej zimotrwałości, czyli takie z oceną co najmniej 4 w skali 9-stopniowej. Ważna jest też faza z jaką pszenica wejdzie w okres spoczynku zimowego. Optymalnie jest, gdy pszenica w okres spoczynku zimowego wchodzi w fazie 4‑5 liści. Najgorszy scenariusz to faza krytyczna 3 liścia, gdzie pszenica przestaje korzystać ze składników pokarmowych znajdujących się w ziarniaku, a jej system korzeniowy jest bardzo słaby. Dlatego większe szanse na przezimowanie mają pszenice w fazie szpilki, niż w fazie 3 liści.
Ozima czy jara?
Uprawa zbóż jarych to zawsze ryzykowana inwestycja, ponieważ w okresie wiosennym zazwyczaj brakuje wody, zwłaszcza na glebach słabych o niskiej pojemności wodnej. Ponadto z badań wynika, że pszenica jara w warunkach naszego kraju plonuje niżej o 30 % od ozimej. Jeżeli zatem wysiejemy pszenicę ozimą o dobrej jakości materiale siewnym, o podwyższonej mrozoodporności, zachowując racjonalną granicę opóźniania siewu, zwiększając przy tym normę wysiewu i dbając o odpowiedniej dokrzewienie roślin wiosną, mamy szansę na powodzenie uprawy.
