POLIFOSKA

O działaniu nawozów decyduje prawidłowa agrotechnika, w tym odpowiednie przygotowanie gleby, zabezpieczające roślinom optymalnie wilgotne i zagęszczone podłoże, przedsiewne nawożenie, terminowy, precyzyjny oraz niezbyt gęsty siew nasion (odstęp pomiędzy ziarniakami zbóż w rzędzie powinien wynosić co najmniej 2,6 cm). Fosfor i potas zawsze najlepiej stosować pod pług, by równomiernie rozmieścić składniki pokarmowe na głębokość co najmniej 10 cm. Wtedy dostępne są także po przesuszeniu się wierzchniej warstwy gleby. Prawidłowa agrotechnika to zawsze skuteczny sposób budowania potencjału i struktury plonu, a także podstawa wysokiej efektywności nawożenia, niezależnie od relacji cenowych.

To jesienią „programuje się” plonowanie ozimin. Termin siewu powinien umożliwić krzewienie się zbóż już jesienią, chociaż pszenica i pszenżyto dokrzewiają się wiosną. Zboże powinno się głęboko ukorzenić, a o tym decyduje przestrzeń (gęstość siewu) oraz dobre zaopatrzenie roślin w fosfor, potas i magnez, a także azot amonowy. Zboża ozime pobierają jesienią tylko po 30‑50 kg azotu i potasu oraz 15 kg fosforu. Przy dopiero rozwijającym się systemie korzeniowym oraz obniżających się temperaturach (czasami także niedoborach wody) konieczne jest zabezpieczenie roślinom znacznie większych ilości tych składników pokarmowych, bez obaw o ich straty.

Zasada ta dotyczy także rzepaku. Składniki pokarmowe pobrane przez rzepak we wczesnych fazach wzrostu decydują o ilości pąków kwiatowych na pędzie głównym i rozgałęzieniach bocznych (ilość liści jesienią 8 do 12 i gruba 1‑2cm. szyjka korzeniowa) oraz ilości łuszczyn, ich wielkości, a więc wielkości plonu.

Poznajmy potrzeby pokarmowe i specyfikę rozwoju rośliny. Im wydajniejsze odmiany roślin, tym bardziej precyzyjne nawożenie decyduje o wykorzystaniu ich potencjału plonowania. Głodne w początkowych fazach rozwoju rośliny szybko tracą potencjał plonowania. Konieczne jest więc mobilizowanieroślin do prawidłowego wzrostu od początku ich życia, bo to co rośliny pobiorą we wczesnych fazach rozwoju, gdy „programują” plon, decyduje o wielkości i jakości plonu. Zawsze braki składników pokarmowych we wczesnych fazach niweczą trud uprawy. Dobrze „wyprowadzona” od początku uprawy roślina lepiej znosi niekorzystne warunki pogodowe w późniejszych okresach.

Po drugie precyzyjnie określić dawkę. O poziomie nawożenia decyduje wiele czynników ekonomicznych (np.relacje cen) i przyrodniczych (np. potrzeby nawozowe). By precyzyjnie ustalić zbilansowane nawożenie dla każdej rośliny na każdym polu, konieczne jest co 4‑5 lat wykonać analizę zasobności gleby. Najlepszym okresem pobierania reprezentatywnych prób jest lato, po zbiorze roślin. Okręgowe stacje chemiczno-rolnicze wykonują analizę za dość symboliczną opłatę.

Wyniki analizy mogą zaskoczyć. Ze względu na największe działanie plonotwórcze azotu, nie ogranicza się jego stosowania. Obecnie średnio w Polsce stosuje się ponad 83 kg N/ha, a stosunek N:P:K wynosi 1:0,32:0,35, czyli na każdy 1 kg N stosuje się tylko 0,32 kg fosforu i 0,35 kg potasu. To najczęściej zbyt mało, więc gleby ubożeją. Najgorzej przedstawia się deficyt potasu.

Trafnie nawozem wieloskładnikowym zbilansować dawkę. Dawkę nawozu wieloskładnikowego ustala się zawsze względem fosforu, czyli najdroższego składnika pokarmowego. Wiadomo, że rzepak z 1 toną nasion (bez słomy) pobiera 18 kg fosforu, a 1 tona ziarna zbóż 8 kg. Poziom zasobności gleby w fosfor i potas decyduje więc o wyborze nawozu wieloskładnikowego.

W nawożeniu zbóż, na stanowiskach, gdzie nie przyorano słomy oraz na glebach o niższej zasobności w potas, a pod rzepak ze względu na około 3-krotnie większe pobieranie potasu niż fosforu, zaleca się stosować nawóz kompleksowy o jak szerszym stosunku fosforu do potasu (P:K), a jest to: POLIFOSKA® 5 i POLIFOSKA® PLUS oraz POLIFOSKA® PLUS z borem (P:K-1:2, czyli na 1 kg fosforu przypadają 2 kg potasu), POLIFOSKA® 4 (P:K-1:2,7) lub POLIFOSKA® PETROPLON (P:K-1:3). W przypadku uprawy na oborniku, gnojówce lub gnojowicy, można stosować nawóz o węższym stosunku P:K, czyli 1:1,5 (POLIFOSKA® 6, POLIFOSKA® M). Na glebach zasobniejszych w potas i na stanowiskach „zboże po zbożu”, gdzie przyorano słomę przedplonu zaleca się stosować nawóz o stosunku P:K-1:1, a jest to POLIFOSKA® 8.

Oceń poradę

© 2014-2024 Grupa Azoty Police | Created by Empressia
polifoska.pl