Słoma stanowi cenne źródło składników pokarmowych dla roślin, a jej przyorywanie jest najprostszym sposobem zwiększania zawartości substancji organicznej w glebie oraz wzrostu produktywności.
Około 70% słomy ulega rozkładowi w ciągu 6 miesięcy. Wartość pokarmowa resztek pożniwnych zależy od gatunku rośliny z jakiej pochodzą.
Tabela 1. Wykorzystanie składników pokarmowych w pierwszym roku po wprowadzeniu do gleby
| Substancja organiczna | Składniki pokarmowe | |||||||
| N | P2O5 | K2O | Mg | |||||
| % | kg | % | kg | % | kg | % | kg | |
| Słoma zbóż* | 25 | 6 | 20 | 3 | 50 | 40 | 40 | 4 |
| Słoma rzepaczana* | 30 | 18 | 20 | 6 | 50 | 75 | 40 | 8 |
| Słoma kukurydziana* | 25 | 13 | 20 | 4 | 50 | 50 | 40 | 4 |
| Liście buraków cukrowych | 40 | 60 | 25 | 11 | 60 | 150 | 50 | 20 |
Źródło: Szczepaniak W., Nowoczesna uprawa, 2008
* przy założeniu, że słoma została dobrze rozdrobniona i zastosowano azot przed jej przyoraniem
Rozdrobnienie i staranne przyoranie
Warunkiem skutecznego działania słomy jako nawozu dla rośliny następczej, jak i czynnika tworzenia próchnicy w glebie, jest staranne i odpowiednie jej rozdrobnienie, a także równomierne rozrzucenie po polu. Im bardziej rozdrobnione będą resztki pożniwne tym mineralizacja będzie przebiegać szybciej. Ponadto, miejscowe, zbyt duże nagromadzenie się słomy utrudnia w późniejszym czasie siewy oraz wschody ozimin. Sieczkę powinniśmy dobrze wymieszać z glebą (na głębokość 8‑12 cm), aby zapobiec tworzeniu się zbitej warstwy resztek, które będą rozkładać się bardzo powoli i tworzyć nieprzepuszczalną dla roślin powłokę. Korzystnie jest przeprowadzić uprawę ukośnie do kierunku zbioru, co ograniczy powstawanie mat ze słomy na dnie bruzd w trakcie orki.
Według zaleceń przed wymieszaniem słomy z glebą powinniśmy wysiać na ściernisko nawóz azotowy np. mocznik.pl w ilości 6‑12 kg N na każdą tonę przyorywanej słomy, po to, aby przyspieszyć mineralizację słomy.
