Wymywanie składników pokarmowych poza system korzeniowy roślin uprawnych jest bardzo niekorzystne zarówno dla producenta rolnego jak i dla środowiska. Zjawisko wymycia jest zależne od kilku czynników, przy czym takie zagrożenie jest większe poza okresem wegetacyjnym.

Pokrycie gleby szatą roślinną

Kolejnym bardzo ważnym czynnikiem decydującym o ilości wymytych składników pokarmowych jest pokrycie gleby szatą roślinną. Stopień wymycia składników z gleb uprawnych maleje wraz ze wzrostem pokrycia powierzchni gleby uprawianą rośliną. Największe straty składników pokarmowych zachodzą na polach, gdzie uprawiane są warzywa, rośliny okopowe, zbożowe oraz trawy. W celu ograniczenia wymycia powinniśmy rozważyć uprawę międzyplonów.

Odczyn gleby

Szczególnie duże opady przy jednoczesnym niskim odczynie gleby wzmagają wymywanie siarczanów, zwłaszcza w zimowej porze roku. Ponadto, im niższa wartość pH gleby, tym większe starty wapnia i magnezu, na skutek ich uwalniania z kompleksu sorpcyjnego.

Poziom nawożenia

Wielkość dawki i forma zastosowanego nawozu pod konkretną uprawę również ma wpływ na ilość składników, które zostaną wymyte z gleby. Otóż gleby, które są intensywnie nawożone, są bogate w składniki pokarmowe, a im większa ich ilość, tym są one bardziej ruchliwe, przez co także bardziej podatne na wymywanie. Przy czym poszczególne składniki pokarmowe charakteryzują się zróżnicowaną podatnością na wymywanie - najbardziej podatny jest azot (nie wiązana przez glebę forma azotanowa NO₃^-), siarka (SO₄^-2), magnez, potas, fosfor i wapń. Zatem odpowiednio zbilansowane nawożenie nawozami wieloskładnikowymi tj. POLIFOSKA^® powinno uwzględniać potrzeby pokarmowe roślin, nie przyczyniając się do tworzenia zbyt wysokich rezerw składników w glebie.

Więcej w III części artykułu…