Wymywanie składników pokarmowych poza system korzeniowy roślin uprawnych jest bardzo niekorzystne zarówno dla producenta rolnego jak i dla środowiska. Zjawisko wymycia jest zależne od kilku czynników, przy czym takie zagrożenie jest większe w okresie zimy, aniżeli w lecie.

Forma saletrzana azotu

Poszczególne składniki pokarmowe mają zróżnicowaną podatność na wymywanie w głąb gleby. Najłatwiej przemieszcza się w glebie forma saletrzana azotu NO₃^-, która znajduje się w roztworze glebowym, lecz nie jest wiązana przez glebę, w przeciwieństwie do formy amonowej NH₄⁺, która zatrzymywana jest przez drobne cząstki gleby. Wymywanie azotu jest tym większe, im więcej jest opadów, im jest lżejsza gleba oraz gdy zastosujemy za duże dawki tego składnika. Wymywane azotany, mogą również przedostawać się do wód gruntowych i tym samym zanieczyszczać je, stąd według przepisów zawartych w tzw. programie azotanowym nawozy azotowe mogą zostać wysiane dopiero po 1 marca.

Siarka

Tuż po saletrzanej formie azotu to właśnie siarka jest pierwiastkiem najbardziej podatnym na wymywanie poza system korzeniowy roślin. Duży wpływ na to mają obfite opady w połączeniu z niskim odczynem gleby, szczególnie w okresie zimy. Proces ten zachodzi znacznie intensywniej w glebach piaszczystych i lekkich (o niskim poziomie próchnicy), niż gliniastych. W związku z tym, że w Polsce większość gleb to gleby lekkie, straty w wyniku wymywania mogą być znaczne. Stąd też należy rozważyć uzupełnienie tego pierwiastka wczesną wiosną razem z azotem, oczywiście w formie bardzo dobrze rozpuszczalnej i łatwo przyswajalnej dla roślin (siarczanowej), dobrym nawozem do uzupełnienia wiosną azotu i siarki jest POLIFOSKA®21.