Plantacje rzepaku ozimego założone w optymalnym terminie siewu osiągnęły już fazę 4‑5 liści, a zatem pora na regulację pokroju roślin oraz walkę z chorobami – przede wszystkim z suchą zgnilizną kapustnych.
Kiedy rozpocząć ochronę?
Walkę z suchą zgnilizną kapustnych w rzepaku ozimy jesienią powinniśmy rozpocząć po zaobserwowaniu objawów chorobowych, gdy rośliny wykształcą minimum 4 liście właściwe. Stwierdzenie objawów chorobowych w okresie jesiennym na 10 20% roślin jest sygnałem do przeprowadzenia zabiegu ochronnego. Profilaktyka występowania choroby to przede wszystkim prawidłowy płodozmian, usuwanie z sąsiedztwa chwastów z rodziny kapustowatych, wybieranie do uprawy odmian tolerancyjnych i zarządzanie resztkami pożniwnymi.
Skuteczna ochrona chemiczna
W ochronie chemicznej przed suchą zgnilizną kapustnych wykorzystuje się przede wszystkim preparaty triazolowe, które z jednej strony chronią przed chorobami, a z drugiej regulują pokrój rzepaku. Najczęściej są to preparaty zawierające tebukonazol i metkonazol, występujące solo, bądź w mieszaninach, np. metkonazol z chlorkiem mepikwatu, difenokonazol z paklobutrazolem. Triazole są najbardziej skuteczne, gdy temperatura powietrza jest wyższa niż 10 12°C. Decyzję, jaki środek wybrać, powinniśmy jak zwykle uzależnić od oceny plantacji, znajomości stanowiska i spodziewanego przebiegu pogody. Znaczący wpływ ma również częstość uprawy rzepaku, charakterystyka odmiany, presja szkodników oraz termin siewu.
