Zimujące rośliny rzepaku oraz zbóż ozimych nie tylko w okresie zimy, ale również na przedwiośniu narażone są na szereg niekorzystnych warunków pogodowych występujących w tym okresie wpływających na ich przezimowanie.
Kolejnym zjawiskiem będącym następstwem zimowej i wczesnowiosennej aury jest wyprzenie roślin, które następuje, gdy niezamarzniętą glebę pokrywają obfite opady śniegu. Wówczas zimujące rośliny zamierają pod warstwą śniegu, lub też skorupą lodową. Jest to związane przede wszystkim z wygłodzeniem lub uszkodzeniami roślin na skutek braku zaopatrzenia roślin w składniki pokarmowe oraz dostępu światła. Najbardziej podatne na wyprzenie jest żyto, mniej pszenica i jęczmień. Rzepak jest rośliną bardziej odporną na to zjawisko.
Wypieranie roślin na skutek silnych mrozów
Wypieranie roślin to wysadzanie podziemnych części roślin nad powierzchnię gleby prowadzące do uszkodzeń, a nawet rozrywania tych części na skutek występowania silnych mrozów lub silnego wiatru. Wypieranie obserwowane jest u roślin rzepaku i zbóż ozimych. W przypadku rzepaku ozimego wysadzany jest korzeń, natomiast w zbożach dochodzi do odsłaniania węzłów krzewienia lub też korzeni przybyszowych.
Wymakanie roślin
Do wymoknięcie roślin dochodzi najczęściej na przedwiośniu, gdy woda z topniejącego śniegu zbiera się w zagłębieniach terenu. Jeśli rośliny znajdą się przez dłuższy czas pod wodą bez dostępu tlenu, wówczas się duszą. Zjawisko to występuje najczęściej na glebach ciężkich, które są mało przewiewne i słabo przepuszczalne. Na takich stanowiskach dochodzi do szybkiego zamarzania zalegającej wody, nawet gdy wystąpią słabe przymrozki.