Pryszczarek kapustnik to groźny szkodnik rzepaku ozimego wyrządzający duże szkody w uprawie ograniczając tym samym plonowanie roślin. Przy tegorocznym znacznym nasileniu występowania chowacza podobnika, zagrożenie ze strony pryszczarka może być bardzo duże.
Szkodliwość szkodnika
Szkody na łuszczynach rzepaku ozimego powoduje głównie pierwsze pokolenie pryszczarka kapustnika, a mianowicie jego larwy, które po wylęgu sieją największe spustoszenie, uszkadzając zawiązki nasion w łuszczynach. Najwięcej uszkodzeń roślin obserwuje się przy brzegu plantacji. Szkodnik ten ma znaczenie gospodarcze w powiązaniu z chowaczem podobnikiem, który przygotowuje mu drogę do składania jaj w łuszczynach. Larwy pryszczarka kapustnika uszkadzają nasiona poprzez niszczenie ich zawiązków i wysysają wewnętrzne ściany łuszczyn, w następstwie czego poszczególne łuszczyny przedwcześnie żółkną, nabrzmiewają, często deformują się przy wierzchołku, kurczą i przedwcześnie pękają.
Walka z pryszczarkiem
Najlepszym sposobem na walkę z pryszczarkiem kapustnikiem jest niedopuszczanie do masowych nalotów, a w razie wystąpienia, ograniczanie potencjalnych szkód. Jednym z najważniejszych aspektów ochrony jest zwalczanie chowacza podobnika. Jego brak na plantacji ogranicza żer pryszczarka kapustnika do szkód bez znaczenia ekonomicznego
Zabieg insektycydem…
… najlepiej jest wykonać w momencie nalotu szkodników przed złożeniem jaj, zgodnie z sygnalizacją od fazy pełni kwitnienia, do końca fazy kwitnienia, gdy większość płatków opada, po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości.
Przy słabym wystąpieniu chowacza podobnika próg szkodliwości wynosi - 1 pryszczarek kapustnik na 1 roślinie, natomiast przy silnym wystąpieniu chowacza podobnika: 1 pryszczarek kapustnik na 3‑4 rośliny. Progiem ekonomicznej szkodliwości jest także stwierdzenie średnio 5 uszkodzonych łuszczyn na 1 roślinie rzepaku. Oprysk należy wykonać jednym z zarejestrowanych insektycydów zawierających substancję czynną tj. acetamipryd, deltametryna, tau-fluwalinat, lambda-cyahlotryna, etofenproks, esfenwalerat lub flupyradifuron.
