Jesienią powinniśmy zadbać o jak najlepsze przygotowanie rzepaku do zimy, aby w tym okresie był jak najbardziej odporny na działanie niekorzystnych czynników zewnętrznych. Uzupełnienie mikroskładników w przypadku występowania ich deficytów wspomaga przezimowane roślin oraz ich kondycję podczas wiosennego ruszenia wegetacji.

W niektórych regionach kraju występująca obecnie ciepła jesień sprzyja rozwojowi roślin rzepaku, dzięki czemu mają możliwość wytworzenia mocnej rozety liściowej oraz zbudowania odpowiedniego pokroju gwarantującego lepsze przezimowanie.

Rzepak nie może być jesienią głodny

rosliny rzepaku prawidłowo prowadzone jesienią powinny przed spoczynkiem zimowym wytworzyć silny system korzeniowy, posiadać rozetę z minimum 10‑12 liśćmi oraz nisko osadzoną szyjkę korzeniową o grubości ponad 1,5 cm. Jednakże w przypadku występowania ciepłej i wilgotnej jesieni oraz przedłużającej się wegetacji roślin może dojść do niedoboru makro i mikroskładników w glebie, co często możemy zaobserwować jeszcze przed spoczynkiem zimowym.  Warto wówczas przyjrzeć się roślinom i w porę zareagować wykonując zabieg dokarmiania dolistnego.

Jesienią warto również zaopatrzyć rośliny w bor i molibden

Odżywienie roślin borem jest konieczne dla dobrego przygotowania roślin do okresu zimowania – pierwiastek ten zwiększa ilość cukru w komórkach, co ogranicza przemarzanie. Jego niedobór bardzo łatwo rozpoznać po czerwieniejących liściach oraz zbrązowieniach widocznych po przekrojeniu wzdłuż korzenia. Rośliny o tej porze roku wymagają nawożenia dawką 150 g/ha boru.

Rośliny rzepaku potrzebują również molibdenu, ponieważ w przypadku wystąpienia jego niedoboru może dojść do spadku odporności roślin na suszę, znacznego nasilenia chorób grzybowych oraz wymarzania całych roślin. Molibden pełni ważną funkcję w gospodarce azotanowej roślin. W rzepaku słabo odżywionym molibdenem dochodzi do nadmiernego stężenia azotanów, co zwiększa wrażliwość roślin na mróz. Rzepak ozimy pobiera do 8 g/ha molibdenu z plonem głównym i pobocznym. Zaleca się nawożenie dolistne rzepaku tym pierwiastkiem w ilości 10 g/ha.

Pozostałe mikroskładniki takie jak miedź i cynk wspomagają odporność roślin, co może okazać się pomocne podczas trudnych jesiennych warunków. Do dokarmiania rzepaku niezbędnymi mikroskładnikami należy wybrać taki nawóz, dzięki któremu pokryjemy wszystkie potrzeby pokarmowe roślin.

Deficyt azotu

 W przypadku zaobserwowania deficytu azotu konieczna jest interwencja w postaci nawozu azotowego zawierającego formę amonową lub amidową azotu, który przy silnym głodzie azotowym można podać nawet przed końcem wegetacji. Do nawożenia warto więc wybrać nawozy zawierające te formy, jak np. POLIFOSKĘ 21, która obok wolno działającego, nierozhartowującego roślin azotu, zawiera także siarkę. W zależności od stanowiska dawka pogłówna azotu może wynieść około 30‑40 kg/ha.