Jednym z kluczowych aspektów, które wpływają na zdrowie roślin i jakość plonów jest odpowiednie zarządzanie płodozmianem. W przypadku roślin bobowatych, takich jak soja, groch, bobik czy łubin konieczne jest zachowanie odpowiednich przerw w uprawie na tym samym polu, aby zapobiec nagromadzeniu się chorób i szkodników, które mogą znacząco obniżyć plony.
Przerwa w uprawie grochu i bobiku
Groch wymaga długiej przerwy w uprawie, wynoszącej od 6 do 8 lat. Jest to konieczne, aby zminimalizować ryzyko nagromadzenia się patogenów i szkodników, które mogą zaszkodzić roślinom. Długie przerwy pozwalają na naturalne zmniejszenie populacji tych organizmów w glebie, co z kolei prowadzi do zdrowszych i bardziej wydajnych plonów w przyszłych latach. Z kolei bobik sprawdza się w regionach, gdzie warunki dojrzewania są umiarkowane. W jego przypadku należy zachować odstęp od 5 lat (na stanowiskach nieco lżejszych) do 7 lat na glebach wilgotnych, aby uniknąć chorób korzeni, spowodowanych przez grzyby z rodzaju Fusarium. Podobnie jak w przypadku grochu, przerwa ta jest niezbędna do zmniejszenia ryzyka infekcji i zapewnienia zdrowych plonów.
Łubiny …
… można uprawiać tylko co 6‑7 lat. Nadają się na gleby o niższym pH oraz piaszczyste, chłodne i suche stanowiska. Łubin biały sprawdza się również przy wyższym pH. W pierwszych latach można uprawiać go po soi, aby bakterie brodawkowe lepiej się namnażały. Później jego uprawa może przypadać co 3 lata na danym stanowisku. Ta rotacja jest kluczowa dla utrzymania zdrowia gleby i zapobiegania nagromadzeniu się chorób i szkodników.