Przed nami czas siewów buraka cukrowego, dlatego już dziś warto zastanowić się nad właściwym dostarczeniem niezbędnych składników pokarmowych w odżywianiu tej wymagającej rośliny.
Jak wiadomo uprawa buraków cukrowych prowadzi do zmniejszenia zawartości próchnicy oraz substancji organicznej gleby. Jest to bardzo negatywne zjawisko, które prowadzi do degradacji stanowiska. Dlatego zaleca się uprawiać buraki cukrowe na oborniku.
Ze względu na długi okres wegetacji burak cukrowy dobrze wykorzystuje nawozy organiczne. Obornik zabezpiecza roślinę we wszystkie mikroelementy z wyjątkiem boru, którego w całej dawce jest tylko 150‑200 gramów. Burak z plonem 50 t korzeni pobiera około 400 gramów boru. Biorąc pod uwagę wykorzystanie boru z obornika, jest to ilość co najmniej 4-krotnie za mała. Dlatego tak powszechne są niedobory tego mikroelementu w glebie.
Można już stosować nawozy organiczne
Obornik powinno się stosować tylko jesienią - po zbiorze zbóż, aż do późnej jesieni i przyorać orką "odwrotką" lub orką zimową. Nie należy go stosować na wiosnę. Zgodnie rozporządzeniem wykonawczym do ustawy (Dz.U. 2008 nr 80 poz. 479) na gruntach ornych nawozy naturalne, czyli obornik, gnojówkę i gnojowicę, można stosować w okresie od 1 marca do 30 listopada, a po zastosowaniu nawozy te należy od razu przyorać lub wymieszać z glebą, ale nie później niż na drugi dzień. Zapobiega to stracie znacznej ilości składników pokarmowych, szczególnie azotu.
Dlaczego stosowanie obornika zimą jest zabronione?
Bardzo ważne jest przestrzeganie tego zakazu, ponieważ stosowanie nawozów naturalnych w okresie zimy może przyczynić się do wypłukiwania azotu z gleby. Ponadto możemy spowodować zanieczyszczenie wód szkodliwymi związkami azotu. Wyższe dawki obornika są mniej efektywne, mogą powodować zniekształcenie i rozwidlenie korzeni (gorsza jakość handlowa) i ujemnie wpływają na środowisko glebowe. Obecnie zakazane jest, pod groźbą kary, stosowanie jednorazowo powyżej 35 t/ha obornika.
Co wnosimy stosując obornik?
W 1 tonie obornika zawarte jest średnio: 5 kg N, 3 kg P2O5, 6 kg K2O, 5 kg CaO i 2 kg MgO. Dodatkowo zawiera niezbędne mikroskładniki, w ilości przeciętnie: 5,3 g B, 5g Cu, 640 g Mn, 353 g Zn, 0,43 g Mo, a także 0,33 g Co.
Optymalna dawka to 30‑35 t/ha obornika. Z dawką 35 t obornika wprowadza się przeciętnie 175 kg azotu, 105 kg fosforu, 210 kg potasu i 65 kg magnezu. Roślina wykorzysta z tej ilości około 30% azotu, czyli 52 kg, 30% fosforu (32 kg), 60% potasu (126 kg). Nawożąc nasze plantacje należy jednak pamiętać, żeby nie przekroczyć maksymalnej dawki azotu, czyli 170 kg N/ha/rok.
Jeszcze do niedawna najlepszym sposobem na poprawę bilansu substancji organicznej w glebie było stosowanie nawozów naturalnych, jednak ze względu na ich deficyt (głównie w następstwie gospodarki bezinwentarzowej) rośnie znaczenie słomy i międzyplonów ścierniskowych jako nawozów zielonych. Przyczyniają się one do zmniejszania liczebności nicieni w glebie, nawet do 45% oraz ograniczają straty w plonie buraka.
