Zaraza ziemniaka – realne zagrożenie plantacji

Jednym z najpoważniejszych problemów w uprawie ziemniaka jest zaraza wywoływana przez patogen Phytophthora infestans. Choroba ta potrafi w krótkim czasie zniszczyć nawet dobrze zapowiadające się plantacje, prowadząc do znacznych strat.  Obserwacje z ostatnich sezonów wskazują, że presja chorobowa utrzymuje się na wysokim poziomie, a obecny rok może być pod tym względem równie trudny.

Zróżnicowane fazy rozwojowe roślin

W wielu rejonach kraju ziemniaki wchodzą w fazę intensywnego wzrostu. Na części pól międzyrzędzia są już niemal całkowicie zakryte, ale są też plantacje, na których niskie temperatury i przymrozki znacznie spowolniły rozwój roślin. Pomimo tych różnic, zagrożenie zarazą ziemniaka występuje zarówno tam, gdzie rośliny są dobrze rozwinięte, jak i tam, gdzie dopiero zaczynają budować łan.

Ważna rotacja środków

Skuteczna ochrona plantacji opiera się przede wszystkim na odpowiednio dobranej strategii fungicydowej. Choć dostępnych jest wiele środków, ważne jest, by stosować je rotacyjnie, zmieniając substancje czynne. Takie działanie pozwala uniknąć zjawiska odporności patogenu na konkretne preparaty, co znacząco zwiększa skuteczność ochrony.

Rola nawożenia dolistnego i mikroskładników

Aby wesprzeć ziemniaki w kluczowym etapie rozwoju, warto sięgnąć po nawożenie dolistne. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie preparatów zawierających nie tylko makroskładniki (azot, fosfor, potas), ale też niezbędne mikroskładniki. Do najważniejszych należą: bor, cynk, mangan, miedź, żelazo oraz molibden. Bor wspomaga transport cukrów i rozwój bulw, a jego skutecznym źródłem może być nawóz POLIFOSKA® Multi BZobacz produkt, który został wzbogacony o ten pierwiastek. Dodatek boru zwiększa plonotwórcze działanie nawozu, w szczególności u roślin wykazujących duże zapotrzebowanie na ten mikroskładnik. Warto więc rozważyć jego aplikację planując nawożenie w kolejnym sezonie. Ponadto,  pierwiastki takie jak cynk oraz mangan biorą udział w procesach enzymatycznych i wspierają odporność roślin, z kolei miedź i żelazo wpływają na syntezę chlorofilu, natomiast molibden jest kluczowy dla przemian azotowych.