Zarówno opóźniony termin siewu rzepaku ozimego, jak i sucha jesień obniżyła w tym sezonie presję chorób grzybowych. Na większości upraw nie odnotowano występowania suchej zgnilizny kapustnych, sporadycznie pojawiały się przypadki, gdzie zaobserwowano zagrożenie związane z występowaniem tej choroby. Miało to jednak charakter lokalny. Bardziej widoczne były objawy porażenia roślin przez mączniaka rzekomego.

W rolnictwie nadchodzi czas odpoczynku. Po zasianiu ostatnich zbóż ozimych prace polowe zostają całkowicie wstrzymane, a rolnicy na pola wracają dopiero wczesną wiosną. Jest to niestety duży błąd, gdyż w tym czasie na plantacjach pojawiają się gryzonie. Ich obecność widoczna jest w trakcie całego sezonu wegetacyjnego, jednak największe szkody wyrządzają późną jesienią i zimą.

Na terenie naszego kraju zasobność gleb w przyswajalny mangan, w porównaniu z innymi mikroskładnikami, nie wygląda źle. Według badań IUNG-PIB występuje tylko około 10% gleb ubogich w ten pierwiastek. Jednak zawartość przyswajalnych form manganu, a także jego dostępność dla roślin zależy od dwóch czynników, takich jak odczyn i wilgotność gleby.

Rzepak buduje przyszły plon już jesienią, dlatego tak ważny jest jego pokrój przed wejściem w okres spoczynku zimowego. Aby dobrze przezimować powinien mieć nisko osadzoną szyjkę korzeniową o średnicy co najmniej 1 cm, stożek wzrostu osadzony około 3 cm nad powierzchnią gleby, dobrze rozwinięty system korzeniowy oraz powinien posiadać rozetę liściową z 8‑10 liśćmi. To właśnie odpowiednia liczba liści przekłada się na liczbę tworzonych jesienią zawiązków rozgałęzień bocznych. Niestety w tym sezonie plantacje wyglądają różnie.

Opóźnione siewy zbóż oraz trudne warunki atmosferyczne panujące podczas ich wschodów spowodowały, że wielu rolnikom nie udało się wykonać zabiegów odchwaszczających w terminie. Na szczęście pogoda znacznie się poprawiła i cały czas mamy możliwość walki z chwastami. Jedyną przeszkodą mogą być lokalne nocne przymrozki.