W tym sezonie wielu plantatorów rzepaku ozimego świadomie opóźniało termin siewu z uwagi na panującą suszę glebową. Wielu z nich zastanawiało się również jaką podjąć decyzję odnośnie odchwaszczenia plantacji przy tak niekorzystnych warunkach wilgotnościowych gleby: czy zastosować zabieg doglebowy czy może powschodowy?

Obecnie w Polsce wskaźnik odnawiania materiału siewnego wynosi w zależności od gatunku zboża od kilku do niecałych 20%. Oznacza to, że producenci do siewu wykorzystują w większości swój materiał siewny. Aby ochronić rośliny w początkowej fazie rozwoju niezbędny jest zabieg zaprawiania.

Warunki atmosferyczne w mijającym sezonie wegetacyjnym nie były sprzyjające dla produkcji rolniczej. W wyniku długotrwałej suszy spadły zbiory zbóż i rzepaku o przynajmniej 30%, mniej będzie także warzyw, owoców i mleka. Występująca susza glebowa może również zagrozić przyszłorocznym zbiorom. W warunkach suszy obowiązują nieco inne zasady w agrotechnice niż w przypadku odpowiedniego uwilgotnienia gleby.

Do składników pokarmowych, decydujących o wielkości i jakości plonu nasion rzepaku, zaliczają się: azot, fosfor, potas, wapń, magnez oraz bor, mangan, cynk, molibden i miedź. Azot jest pierwiastkiem w największym stopniu decydującym o wielkości plonu rzepaku, ale czy konieczne jest nawożeniem tym pierwiastkiem już jesienią?

Pomimo wielu utrudnień, siewy rzepaku ozimego mają się ku końcowi. Siew tej rośliny w warunkach ogromnej suszy, która nadal występuje na terenie naszego kraju był praktycznie niemożliwy. Jednakże wielu plantatorów postanowiło mimo wszystko zasiać rzepak w optymalnym terminie siewu, nie czekając na jakąkolwiek poprawę wilgotności gleby. Na niektórych plantacjach widoczne są wschody, jednak nie osiągają one 100%. Czy to jest całkowicie wina suszy…? Czy może istnieje też inne zagrożenie dla kiełkujących roślin?