Najczęstszym przedplonem dla rzepaku ozimego są zboża, co oznacza duże nasilenie występowania samosiewów zbóż na plantacji rzepaku. Chwasty trawiaste najłatwiej zlikwidować w pierwszych fazach rozwojowych, dlatego pamiętajmy, aby nie zwlekać z zabiegiem odchwaszczania do wiosny.

Prawidłowo prowadzony jesienią rzepak pobiera około 100 kg N/ha, lecz jest w stanie wykorzystać dużo więcej bo nawet 150 kg N/ha, w zależności od obsady roślin na m² i stanu rozwoju roślin. Dobrze odżywione rośliny rzepaku jesienią lepiej radzą sobie z niekorzystnym oddziaływaniem warunków pogodowych oraz szkodami wyrządzanymi przez szkodniki i choroby.

W ostatnich sezonach wegetacyjnych zagrożenie ze strony szkodników dla roślin rzepaku gwałtownie wzrosło. Główną przyczyną był zakaz stosowania układowo działających zapraw insektycydowych opartych na substancjach z grupy neonikotynoidów. Na polach pojawiły się wówczas szkodniki, o których producenci rolni nigdy nawet nie słyszeli.

Prawidłowo uprawiane rośliny poplonowe są w stanie wytworzyć dużą ilość suchej masy, z której tworzy się próchnica oraz pozostawiają po sobie znaczne ilości składników odżywczych. Dostarczona do gleby dodatkowa ilość innej niż resztki pożniwne zbóż substancji organicznej pozwala utrzymać równowagę biotyczną, poprawia chemiczne i fizyczne właściwości gleby, ułatwia uprawę roli w wyniku zmniejszenia zwięzłości gleby.

Uprawiane w optymalnych warunkach pogodowych poplony są doskonałym elementem poprawiającym właściwości gleby, zwłaszcza w przypadku prowadzenia uproszczonych płodozmianów. Na jakie gatunki roślin warto „postawić”?

Jedną z ważniejszych ról w tworzeniu wysokiego plon zbóż ozimych odgrywają fosfor i potas. Rośliny dobrze odżywione tymi pierwiastkami są bardziej tolerancyjne na działanie czynników stresowych, takich jak susze, wysoka temperatura i choroby. Biorąc pod uwagę ostatnie lata i różne anomalie pogodowe powinniśmy zwrócić szczególna uwagę na dobre zaopatrzenie roślin w P i K podczas całego okresu wegetacji.