Obecnie występującą typowo zimowa aura, której towarzyszą opady śniegu oraz „minusowe” temperatury przyhamowała rozwój chorób na plantacjach ozimin. W najbliższych dniach jednak prognozowane jest ocieplenie, a wraz z nim roztopy okrywy śniegowej, która oprócz ochrony roślin przed ujemnymi temperaturami może przyczynić się również do rozwoju pleśni śniegowej występującej na zbożach.

Pleśń śniegowa to zmora gęstych plantacji zbóż

Pleśń śniegowa (Microdochium nivale) występuje na różnych gatunkach zbóż, ale szczególnie dotkliwa i częsta jest na życie, jęczmieniu i pszenżytach. Porażenie roślin pleśnią śniegową występuje już w okresie jesiennym, zwykle na wybujałych, gęstych i silnie rozkrzewionych plantacjach. W tym czasie porażone zostają najstarsze dolne liście zbóż ozimych. W warunkach zimowych, gdy występuje okrywa śnieżna chroniąca oziminy przed silnymi mrozami, jednocześnie pod jej warstwą następuje odcięcie odpływu powietrza oraz  występują dodatnie temperatury, które tworzą idealne warunki do dalszego rozwoju sprawcy choroby. Silny rozwój choroby podczas zimy, w okresie wczesno–wiosennym, może spowodować znaczne przerzedzenie roślin na plantacji.

Grzyb powodujący pleśń śniegową ma zdolność porażania zbóż także w różnych fazach rozwojowych. W zależności od fazy, w której atakuje rośliny, występują zróżnicowane objawy, przez co nadawane są im odmienne nazwy chorobowe. Gdy porażone zostały kiełki, to mówimy o zgorzeli siewek, a przy porażeniu wschodów, krzewiących się i rozkrzewionych roślin, nazywamy chorobę pleśnią śniegową. 

 W jaki sposób choroba poraża rośliny już w okresie jesieni?

Źródłem porażenia roślin pleśnią śniegową jest porażone ziarno, grzybnia bytująca w glebie oraz resztki pożniwne porażonych roślin. Rozwojowi grzyba powodującego chorobę oprócz okrywy śnieżnej sprzyja utrzymywanie się pod śniegiem wilgotnej gleby i temperatury dodatniej zbliżonej do 0°C.

Więcej w kolejnym newsie…