Opady deszczu występujące obecnie na terenie całego kraju oraz związana z nimi duża wilgotność powietrza sprzyjają pojawieniu się i rozwojowi zarodników grzybowych oraz infekcji roślin ziemniaka przez zarazę ziemniaka. Przy dużym nasileniu choroba ta może doprowadzić do 50% - owej starty plonu, natomiast w latach sprzyjających, straty w plonie bulw mogą sięgać nawet 70%. Dlatego warto prowadzić częste lustracje plantacji ziemniaka.

Charakterystyczne dla zarazy plamy na liściach

Przelotne opady deszczu to idealne warunki dla rozwoju zarazy ziemniaka, ponieważ przy wysokiej wilgotności powietrza na liściach, często od ich brzegów pojawia się żółknięcie, które szybko brunatnieje, co świadczy o pojawieniu się choroby. Z czasem plama powiększa się, a na jej obrzeżach pojawia się żółta otoczka, z kolei na dolnej stronie zainfekowanych liści, widnieje biało-szary nalot utworzony przez trzonki i zarodniki konidialne. W warunkach korzystnych dla rozwoju patogenu, w ciągu kilku dni wszystkie liście zaczynają gnić. Przy suchej pogodzie gnicie ulega zahamowaniu, a zgniłe części liści zasychają. Podczas dalszego rozwoju infekcji na łodydze można zaobserwować brunatne, kreskowane plamy, które stopniowo się powiększają. W miejscu występowania plam łodygi łamią się i wkrótce giną. Z kolei objawy na bulwach występują w postaci rdzawych przebarwień miąższu. Kiedy natomiast przychodzi sucha pogoda, zainfekowane tkanki zamieniają się w nekrozy.

Ważna szybka reakcja

Szkodliwość zarazy jest znacząca w uprawie tej rośliny, ponieważ choroba znacznie ogranicza powierzchnię asymilacyjną liści, porażone bulwy źle się przechowują oraz są wtórnie porażone przez bakterie i grzyby, co z kolei powoduje ich gnicie. Okres inkubacji sprawcy choroby przy dużej wilgotności powietrzna oraz przy temperaturze 16‑24°C, wynosi zaledwie 4 dni, dlatego reakcja ze strony plantatora powinna być szybka, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Pierwszy zabieg fungicydowy zazwyczaj przeprowadza się zapobiegawczo preparatem o działaniu układowym lub wgłębnym, a kolejne zabiegi wykonuje się w zależności od przebiegu warunków pogodowych i podatności odmiany na chorobę, odpowiednio dobierając fungicydy. Bardzo ważna jest rotacja środków, aby nie dopuścić do  uodparniania się grzyba na substancje aktywne. Ostatnim zabiegiem na plantacji powinno być niszczenie naci poprzez desykację, która ogranicza występowanie patogenów chorobotwórczych rozwijających się na bulwach