Znając zawartość azotu mineralnego N_min w glebie możemy wprowadzić korektę wiosennej dawki nawozu azotowego. Zastosowanie pierwszej dawki azotu w uprawie rzepaku ozimego ma znaczący wpływ na głębokie ukorzenianie się rośliny, szybki wzrost pędu głównego, zwiększenie się liczby łuszczyn na pędzie głównym i pędach bocznych oraz zwiększenie się masy nasion w łuszczynach.

Ze względu na to, że azot jest bardzo ruchliwym składnikiem i ulega w glebie ciągłym przemianom, wynik analizy Nmin należy wykorzystać jak najszybciej. W celu przeprowadzenia korekty planowanego nawożenia azotem możemy skorzystać z poniższej tabeli.

 Tabela 1

Źródło: Ocena zawartości Nmin (kg/ha) w glebie do głębokości 60 cm (IUNG-PIB)

 Jak odczytać dane z tabeli?

1. Jeśli z otrzymanych z laboratorium wynikach odczytamy, że zawartość Nmin jest średnia wówczas planowana dawka azotu pozostaje bez zmian.
2. Jeśli zawartość Nmin jest wysoka lub bardzo wysoka to planowaną dawkę możemy zmniejszyć. Wówczas od wartości Nmin z gleby odejmujemy górną granicę średniej zawartości azotu dla danej gleby np. na polu o glebie średniej Nmin wynosi 110 kg N/ha – 90 kg = 20 kg N/ha. Czyli nawożenie azotowe możemy zmniejszyć o 20 kg N/ha
3. Jeśli z kolei mamy gleby o bardzo niskiej lub niskiej zawartości Nmin zalecaną dawkę azotu należy zwiększyć o różnicę pomiędzy dolną granicą zawartości średniej i ilością Nmin. Przykładowo: w glebie lekkiej Nmin = 35 kg N/ha, więc 61 kg – 35 kg N/ha = 26 kg N/ha.

 Dziel dawki

Ze względu na znaczną ruchliwość azotu oraz możliwość łatwego wymywania tego pierwiastka całkowitą dawkę pod rośliny uprawne należy podzielić na części i stosować na początku faz intensywnego wzrostu roślin. Np. pod rzepak ozimy azot stosujemy w fazie przed ruszeniem wegetacji (wiosna), w fazie rozety i w fazie początku pąkowania.