POLIFOSKA

Aby rolnik mógł dostać dopłaty do zazielenienia musi przestrzegać 3 praktyk: utrzymanie różnorodności upraw, trwałych użytków zielonych oraz obszarów proekologicznych. I to właśnie w obszarach proekologicznych swoje miejsce mają międzyplony. Utrzymanie obszarów proekologicznych obowiązuje rolników gospodarujących na powierzchni powyżej 15 ha gruntów ornych. Rolnicy zobowiązani są wówczas do przeznaczenia, co najmniej 5% gruntów ornych w gospodarstwie na obszary proekologiczne.

Międzyplony zostaną zaliczane do obszarów proekologicznych pod warunkiem, że zostaną wysiane w terminie:

  • od 1 lipca do 15 sierpnia i utrzymane do min. 1 października tzw. międzyplony ścierniskowe,
  • od 1 lipca do 1 października i utrzymane min. do 15 lutego tzw. międzyplony ozime.

Za międzyplony uznawane będą mieszanki składające się, z co najmniej 2 gatunków roślin spośród grup upraw: zbożowych, pastewnych, oleistych, bobowatych drobno i grubonasiennych oraz miododajnych. Z obszarów proekologicznych wyklucza się mieszanki złożone z samych roślin zbożowych oraz międzyplony zgłoszone do programów rolnośrodowiskowych.

Po co siejemy międzyplony?

Aby dbać o właściwą strukturę gleby i jej żyzność. Spośród wszystkich składników gleby decydujących o jej żyzności największe znaczenie ma zawartość materii organicznej, z której w wyniku przemian powstaje próchnica. Odgrywają one zasadniczą rolę w gospodarce rolnej. Materia organiczna zawiera ważne składniki odżywcze (m.in. N, Mg, Ca, P, K), które podczas mineralizacji i przemian prowadzących do tworzenia się próchnicy stają się dostępne dla roślin. Obecność materii organicznej bardzo korzystnie wpływa na aktywność biologiczną gleby, a powstająca z udziałem mikroorganizmów próchnica bierze udział w tworzeniu struktury gruzełkowatej gleby, dzięki czemu stwarza korzystne warunki do kiełkowania i prawidłowego rozwoju systemu korzeniowego, a także zapobiega powstawaniu skorupy glebowej.

Do uprawy w międzyplonie ścierniskowym powinniśmy wybierać rośliny, które charakteryzują się krótkim okresem wegetacji, szybkim początkowym wzrostem, małym zapotrzebowaniem na wodę w okresie kiełkowania i wschodów oraz małymi wymaganiami glebowymi. Międzyplony możemy uprawiać w siewie czystym lub w mieszankach, które zmniejszają ryzyko niepowodzenia w uprawie. W międzyplonach można posiać kilkadziesiąt gatunków roślin, jednak z praktycznego punktu widzenia znaczenie ma tylko kilka. Na gleby słabsze polecany jest łubin żółty, seradela i facelia błękitna, na gleby lepsze: groch, łubin wąskolistny, gorczyca biała i również facelia błękitna. Dość popularnym gatunkiem do uprawy w międzyplonie była do tej pory gorczyca biała, która charakteryzuje się dużą odpornością na niekorzystne warunki środowiskowe. Jednak ze względu na to, iż należy do tej samej rodziny co rzepak stwarza duże zagrożenie ze strony kiły kapusty, która jest bardzo groźną chorobą roślin kapustowatych.

Międzygatunkowa hybryda gorczycy i rzepaku

Jednak jak już wcześniej wspominałam tylko międzyplony składające się z co najmniej 2 gatunków roślin będą zaliczane do obszarów EFA. W mieszankach dominującym komponentem (do 80%) powinien być gatunek najbardziej nadający się do uprawy w lokalnych warunkach. Zgodnie z zaleceniami Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa PIB w Puławach na glebach lżejszych możemy uprawiać następujące mieszanki:

  • łubin żółty + seradela (130 + 30 kg/ha),
  • wyka ozima + łubin żółty (40 + 100 kg/ha),
  • seradela + facelia (30 + 5 kg/ha).

Z kolei na glebach mocniejszych:

  • wyka jara + bobik + słonecznik (100 + 80 +15 kg/ha),
  • groch pastewny + słonecznik (150 + 15 kg/ha),
  • groch pastewny + łubin wąskolistny (100 + 140 kg/ha).

Aby uprawa międzyplonów przyniosła oczekiwany efekt bardzo ważne jest staranne przygotowanie pola. Podstawowym zadaniem uprawy roli jest stworzenie dobrych warunków dla równomiernych wschodów oraz wzrostu i rozwoju roślin międzyplonowych. Pole po zbiorze powinno być wolne od chwastów, ponieważ zwalczanie chwastów w większości gatunków uprawianych w międzyplonach jest dość ograniczone, a stanowią one poważną konkurencję dla rośliny uprawnej.

Przed siewem międzyplonów powinniśmy wysiać nawozy mineralne

Nawożenie fosforowo-potasowe ustala się na podstawie analizy gleby oraz szacowanej wielkości plonu. Na glebach o średniej zasobności w fosfor i potas przeciętne dawki nawozów kształtują się na poziomie: 30‑50 kg P2O5/ha, 60‑80 kg K2O/ha. Pod rośliny niebobowate wysiewamy dodatkowo 50‑60 kg N/ha. W uprawie międzyplonów nie może również zabraknąć nawożenia mikroelementami, zwłaszcza borem, manganem i molibdenem. Do nawożenia mineralnego można wykorzystać nawozy wieloskładnikowe np.: Polifoska® 4, Polifoska® 5, Polifoska® 6 i Polifoska® M.

Ilość wysiewu powinniśmy ustalać w oparciu o planowaną obsadę roślin na 1m2. Z kolei głębokość wysiewu jest uzależniona od gatunku rośliny np.:

  1. peluszka i groch siewny – 6‑8 cm
  2. wyka jara – 5‑6 cm
  3. wyka kosmata – około 4 cm
  4. łubin żółty – 3‑4 cm
  5. gryka siewna – 2‑5 cm
  6. gorczyca biała – 1‑3 cm
  7. bobik – 8‑10

W mieszankach z roślinami zbożowymi głębokość siewu jest nieco mniejsza, tak aby nie utrudniać wschodów zbóż.

Dość istotnym zabiegiem chroniącym rośliny przed chorobami grzybowymi zwłaszcza w początkowym okresie ich rozwoju jest zaprawianie ziarna. W aktualnych Zaleceniach Ochrony Roślin dla roślin bobowatych zarejestrowane są tylko dwie zaprawy nasienne przeciwko chorobom zgorzelowym - Vitavax 200 FS (karboksyna + tiuram) lub Sarox T 500 FS (karboksyna + tiuram).

Zielona masa międzyplonów

Głębokość przyorania biomasy międzyplonów ścierniskowych zależy od rodzaju gleby: na glebach cięższych, w rejonach o małych opadach przyorywujemy płycej i wcześniej (koniec października), na glebach lżejszych głębiej i później (listopad). Międzyplony ozime pozostają do wiosny w formie mulczu, dzięki temu zapobiegają erozji gleby i sprzyjają gromadzeniu wody z opadów zimowych. Ich przyoranie na wiosnę daje takie same korzyści jak przyoranie międzyplonów jesienią. Jedynym „minusem” jest fakt, że gleba pod warstwą mulczu wolniej się wiosną nagrzewa i obsycha, co może opóźniać rozpoczęcie prac polowych nawet o kilka dni.

Oceń poradę

© 2014-2024 Grupa Azoty Police | Created by Empressia
polifoska.pl