Po zaobserwowanym nalocie słodyszka, określeniu nasilenia występowania i stwierdzeniu, że został przekroczony próg ekonomicznej szkodliwości podejmujemy decyzję o wykonaniu zabiegu chemicznego. Skuteczność zwalczania słodyszka rzepakowego, w dużej mierze zależy od zastosowanego insektycydu i warunków agroklimatycznych.

Rzepak jest rośliną o bardzo dużych wymaganiach pokarmowych. Pomimo dużego, głębokiego systemu korzeniowego składniki pokarmowe pobiera dość słabo, dlatego potrzebuje solidnego nawożenia. Zbyt niski odczyn (pH w 1 M KCl poniżej 6) zakłóca rozwój systemu korzeniowego, czyli decyduje o powodzeniu uprawy.

W ostatnim tygodniu spotkałam się z wieloma pytaniami dotyczącymi zabiegu zwalczania słodyszka rzepakowego, m.in. pryskać czy nie pryskać? Czy był już nalot? Czym i kiedy pryskać? Niestety nie można prosto i jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania.

Obecnie większość pszenic ozimych zasianych w optymalnym terminie zakończyła etap krzewienia i rozpoczęła lub rozpoczyna fazę strzelania w źdźbło. Jest to dobry moment, aby pomyśleć o drugiej dawce azotu. Druga dawka powinna być zastosowana, gdy pszenica osiągnie fazę 2‑4 kolanka.

Rzepak ozimy jest rośliną o dużych wymaganiach pokarmowych. Wiosną, oprócz wysokiego nawożenia makroskładnikami, konieczne jest również dokarmianie roślin mikroskładnikami. Stosuje się je w niewielkich dawkach, lecz ich niedobór może znacznie pogorszyć ilość i jakość plonu.

Ochrona fungicydowa jest bardzo istotnym elementem prawidłowego prowadzenia łanu. Głównym celem jej stosowania jest uzyskanie zdrowego plonu, a także niedopuszczenie do strat w wyniku porażenia roślin przez patogeny chorobotwórcze. Stosując ochronę fungicydową jako standardowy zabieg ochronny uzyskujemy efekt stabilizacji poziomu plonowania, a co ważniejsze osiągamy wyższe plony, lepszej jakości.