Rzepak ozimy jeszcze dobrze nie wykształcił pierwszych liści, a już atakują go szkodniki. Otóż na siewkach wschodzącego rzepaku widoczne są już pierwsze uszkodzenia spowodowane przez pchełki.
Pchełki ziemne żerują na rzepaku przed i tuż po wschodach. Wówczas można zaobserwować np. pchełkę czarną, czarnonogą, smużkowaną i falistosmugą.
Pchełka rzepakowa żeruje nieco później. Zazwyczaj pojawia się we wrześniu i październiku.
Objawy żerowania pchełek ziemnych
Na liścieniach, a nawet kiełkach wschodzących rzepaków widać małe okrągłe wyżerki o średnicy 0,5‑1 mm. Silnie uszkodzone wschodzące rośliny szybko tracą wodę, są zahamowane we wzroście, żółkną więdną i zasychają. Kiełki często są zniszczone jeszcze przed wydostaniem się na powierzchnię gleby.
Pchełka rzepakowa (Psylliodes chrysocephala L.)
Pchełka rzepakowa należy do rzędu chrząszczy i występuje powszechnie w całym kraju. Może żywić się wszystkimi roślinami z rodziny kapustowatych uprawnych i rosnących dziko. Dodatkowo jest największym gatunkiem pchełki występującym w rzepaku, choć w odmianach ozimych pojawia się sporadycznie.
Dorosłe osobniki żerują na blaszce liściowej i wygryzają niewielkie otwory. W przypadku znacznej liczby pasożytujących owadów może dojść do ograniczenia powierzchni asymilacyjnej i utrudnień w procesie fotosyntezy. Od września chrząszcze zaczynają nadlatywać na rzepak ozimy. Samice składają jaja w glebie w pobliżu roślin, na głębokości około 1 cm. W przypadku łagodnej zimy składanie jaj może trwać aż do wiosny.
Larwy, które wylęgają się, wchodzą na roślinę, wgryzają się do ogonków liściowych i przechodzą do pędu głównego, gdzie spędzają zimę. Larwa pchełki charakteryzuje się ciemnobrunatną głową, ciałem pokrytym owłosieniem, ciemnymi plamkami na grzebiecie, trzema parami odnóży tułowiowych skierowanymi ku górze i dwoma kolcami na końcu odwłoka. Z końcem kwietnia larwy przechodzą do gleby i przepoczwarzają się w młode czarnozielone chrząszcze, które po krótkim żerowaniu zapadają w okres zwolnienia procesów rozwojowych (diapauza) trwający do jesieni.
Źródło: Rynek-Rolny.pl
Efekt żerowania pchełki rzepakowej
Pchełka pozostawia sitowato podziurawione liście rzepaku, jednak bardziej znaczący jest żer w chodnikach ogonków liściowych, nerwów oraz rdzeniu. Jeżeli rośliny znajdują się w stadium rozety, larwy łatwo dostają się do stożka wzrostu, przez co mogą silnie uszkodzić roślinę.
Jak sprawdzić czy na twoim rzepaku również żerują pchełki?
Wystaw żółte naczynia! Obecność tych i innych szkodników monitorować można żółtymi naczyniami, które umieszcza się na plantacji około 20 m w głąb, od brzegu pola. Stosując tą metodę możemy terminowo i skutecznie wykonać zabieg, posługując się progami ekonomicznej szkodliwości.
Próg ekonomicznej szkodliwości dla pchełek ziemnych to stwierdzenie obecności 1 chrząszcza pchełki na 1 m b. rzędu. Natomiast dla pchełki rzepakowej progiem ekonomicznej szkodliwości są 3 chrząszcze na 1 m b. rzędu.
Insektycydy jesienne w rzepaku – niezbyt wielki wybór
Niestety to prawda. Do zwalczania pchełek w rzepaku zarejestrowane są tylko dwie substancje aktywne: deltametryna oraz lambda-cyhalotryna. Możemy je znaleźć w preparatach tj. Decis 2,5 EC, Decis Mega 50 EW, Sparviero, Delta 50 EW, Khoisan 25 EC, Patriot 100 EC.