Przed kolejnym sezonem wegetacyjnym ważna jest strategia, pozwalająca na optymalne nawożenie zbóż ozimych jesienią. Przed siewem zboża ozime zwykle wymagają nawożenia fosforem i potasem, natomiast rzadziej azotem, magnezem czy siarką. Jesienne stosowanie fosforu i potasu ma za zadanie zapewnić odpowiedni rozwój i odżywienie roślin przed zimą oraz uzupełnić zapasy glebowe w łatwo dostępne składniki do poziomu, który zapewni odpowiednią ich dostępność w okresie wiosennej wegetacji. 

Odpowiednie rozkrzewienie i dobry system korzeniowy

Prawidłowy rozwój zbóż ozimych w okresie jesiennym oraz właściwe przygotowanie roślin do zimy wymaga zbilansowanego i przemyślanego nawożenia już na starcie. Zboża ozime w okresie jesiennym nie mają dużych potrzeb pokarmowych.  Ważne jest, aby rośliny rozkrzewiły się i wytworzyły przynajmniej 3‑4 mocne rozkrzewienia (rośliny prawidłowo rozkrzewione jesienią nie muszą intensywnie się krzewić na wiosnę i nadrabiać zaległości) oraz zgromadziły wystarczającą ilość cukrów. Wytworzone jesienią rozkrzewienia są bardziej stabilne i nie ulegają zbyt szybkiej redukcji w warunkach stresowych, tak jak źdźbła zawiązane wiosną. Wynika to z tego, że mają lepiej rozwinięty system korzeniowy. Zatem im wcześniej powstanie źdźbło, tym większa szansa na wytworzenie bardziej dorodnego kłosa.

Sprawdzić i ewentualnie uregulować odczyn gleby

Należy pamiętać, żeby przed wysiewem nawozów sprawdzić odczyn gleby, ponieważ jego regulacja powinna mieć pierwszeństwo przed innymi zabiegami. Oczywiście jeżeli zachodzi taka potrzeba. Odczyn gleby decyduje o strukturze gleby, dostępności składników pokarmowych oraz o rozwoju mikroorganizmów glebowych, które ułatwiają roślinom dostęp do składników pokarmowych z zasobów glebowych. Nawet najlepsze nawożenie nie jest w stanie właściwie odżywić roślin, gdy będą one uprawiane na glebie kwaśniej. Bez wapnowania, które stymuluje życie biologiczne i ma wielki wpływ na efektywność nawożenia mineralnego, nie da się uzyskać odpowiednich wyników uprawy. Jeżeli gleby mają uregulowany odczyn, to można ustalić optymalne dawki nawozów, biorąc pod uwagę jednostkowe zapotrzebowanie roślin na składniki pokarmowe i na zasobność podłoża.

Zboża ozime muszą być dobrze odżywione fosforem i potasem

W uprawie zbóż jesienią przede wszystkim należy wykonać nawożenie fosforem i potasem stosując wieloskładnikowe nawozy zawierające te pierwiastki tj. POLIFOSKA6, POLIFOSKA8, POLIFOSKA KRZEM, POLIFOSKA PLUS, które są wzbogacone także w inne niezbędne dla roślin składniki pokarmowe. Przedsiewne zaopatrzenie roślin zbóż ozimych w te pierwiastki już od początku wegetacji jesiennej w znacznym stopniu decyduje o dobrym przezimowaniu roślin, ich kondycji w momencie ruszenia wiosennej wegetacji oraz późniejszym plonowaniu. Znając zasobność oraz strukturę gleby, możemy dobierać wyżej wymienione nawozy o różnym składzie, dopasowując je idealnie do potrzeb roślin.Pamiętajmy, że zboża powinny być uprawiane na glebach o minimum średniej zasobności w przyswajalny fosfor i potas. Jeśli wyniki analizy glebowej wykażą, że gleba cechuje się niską zasobnością w przyswajalne składniki pokarmowe należy zwiększyć nawożenie w celu pokrycia potrzeb pokarmowych oraz poniesienia zasobności gleby do wartości średnich.

Fosfor decyduje przede wszystkim o prawidłowym wzroście i rozwoju systemu korzeniowego (co skutkuje łatwiejszym i szybszym pobieraniem wody i składników pokarmowych), szybszej regeneracji roślin po zimie, lepszym pobieraniu azotu oraz lepszym zaziarnieniu kłosów.

Potas podobnie jak fosfor decyduje o efektywności nawożenia azotem oraz wpływa na lepsze przezimowanie roślin. Spełnia on także dużo innych niezbędnych funkcji. Przede wszystkim kontroluje gospodarką wodną rośliny, poprzez zatrzymanie wody w komórkach, co jest bardzo istotne zwłaszcza w warunkach występującej w ostatnich latach suszy. Ponadto, dobrze odżywione potasem rośliny charakteryzują się lepszą zdrowotnością i są bardziej odporne na choroby. 

Nawozy wprowadzamy do gleby 7‑14 dni przed siewem zbóż

Przystępując do nawożenia zbóż ozimych fosforem i potasem, w pierwszej kolejności należy oszacować potrzeby pokarmowe roślin, gdyż wiedza o zapotrzebowaniu roślin na dany składnik pokarmowy jest podstawą racjonalnego ich nawożenia. Największe efekty nawożenia fosforem i potasem osiągniemy, gdy nawozy zostaną zaaplikowane pod orkę siewną lub uprawki pożniwne oraz dobrze wymieszane z 1020 cm warstwą gleby. Dobrze jeśli nawozy wprowadzimy do gleby 714 dni przed siewem zbóż. Fosfor najlepiej w całości wysiać przedsiewnie, natomiast nawożenie potasem, z uwagi na to, że jest pierwiastkiem łatwo przemieszczającym się w glebie, wymaga uwzględnienia warunków glebowych. Na glebach zwięzłych i średnich należy stosować go w całości przedsiewnie, na glebach lżejszych, gdzie pierwiastek ten jest łatwiej wymywany, korzystniej jest wysiewać go w dwóch dawkach: pierwszą przed siewem ziarna, drugą na przedwiośniu (1/3 całkowitej dawki nawozowej).

Czy dać też azot?

Jesienne potrzeby pokarmowe zbóż względem azotu są stosunkowo nieduże. Jesienią należy wręcz uważać ze zbyt wysokim nawożeniem azotem. Zbyt wysokie dawki mogą spowodować zbytnią wybujałość łanu, co sprawia, że rośliny są bardziej podatne na na porażenie przez sprawców chorób jak również gorzej zimują. Stąd też nawożenie tym składnikiem powinno mieć miejsce tylko w przypadku niskiej podaży tego składnika z gleby, jak i opóźnionych siewów (celem przyspieszenia wzrostu i nadrobienia zaległości przed zimą).