Ochłodzenie występujące w ostatnim czasie obniżyło aktywność szkodników w rzepaku ozimym. Nie oznacza to jednak, że przestały one całkowicie zagrażać roślinom. Dalszy monitoring nalotów szkodników łodygowych za pomocą żółtych naczyń jest wciąż wskazany.

Przy obecnie występujących niepewnych warunkach pogodowych oraz dość wolnym nadejściu wiosny warto zaopatrzyć zboża ozime w niezbędne mikroskładniki. Wpłyną one nie tylko na lepszą regenerację po ustaniu obecnych warunków stresowych, lecz również wspomogą efektywne wykorzystanie podanego azotu.

Zbliżamy się powoli do siewu pszenicy jarej, która pomimo mniejszego potencjału plonowania od formy ozimej, jest rośliną wymagającą i potrzebuje bardzo dobrego stanowiska, zasobnej gleby i zapasu wilgoci. Wybór odmiany do siewu także nie powinien być przypadkowy, dlatego warto sięgnąć po wyniki doświadczeń oraz powstałej na ich bazie Listy Odmian Zalecanych do uprawy na obszarze danego województwa.

Druga dawka azotu w rzepaku ozimym powinna być zastosowana na co najmniej 4 tygodnie przed kwitnieniem roślin. Opóźniona aplikacja nawozów azotowych  może mieć negatywny wpływ na szereg kluczowych czynników determinujących plon tej rośliny.

 W uprawie rzepaku kluczowe znacznie ma bor. Pomimo, iż nie jest on pierwiastkiem budulcowym, ma istotny wpływ na prawidłowy rozwój roślin rzepaku oraz wysokość plonu.

Przed nami nowy sezon wegetacyjny oraz siew zbóż jarych. Jednym z najważniejszych czynników plonotwórczych tych roślin jest nawożenie azotem. W praktyce odbywa się ono najczęściej w dawkach dzielonych: 60% przedsiewnie, 40% pogłównie – najczęściej w fazie początku strzelania w źdźbło. Ale czy jest to regułą?